Nauczmy się czytać i rozumieć ustawę budżetową

Na stronie www.sejm.gov.pl , ustawy uchwalone  na 83 posiedzeniu Sejmu jest ustawa budżetowa 2011.

Na stronach 160,161, 162 jest plan finansowy Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

http://orka.sejm.gov.pl/opinie6.nsf/nazwa/3429_u/$file/3429_u.pdf

Warto przeanalizować m.in.  następujące punkty:
3. Dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (z lekkim, umiarkowanym i znacznym stopniem)

2 854 236 tyś. (2010)   2 954 257 tyś (2011)  -PRAWIE 3 MILIARDY

8. Programy zatwierdzone przez Radę Nadzorczą (np. Student, Homer, Pitagoras, itp)

63 463 tyś.  (2010)     348 tyś. (2011) 


12. Zadanie zlecane (organizacjom pozarządowym)

92 900 tyś (2010)                              20 000 tyś.( 2011)

13. Przelewy redystrybucyjne (dla samorządów wojewódzkich:ZAZ-y, inwestycje i powiatowych-PCPR:WTZ-y, pomoc indywidualna)

708 019 tyś (2010)           640 004 (2011)

Jak było w 2010 wiemy, jeśli nie zadziała plan na oszczędności wynikłe z nowelizacji ustawy o rehabilitacji-można się domyślić analizując powyższe liczby.


Czy mamy na to jakiś wpływ? Wątpię, ale warto wiedzieć.
Myślałam, że w UE będziemy bliżej standardowych zasad wyrównywania szans, konwencji o prawach osób niepełnosprawnych...

E-lekcje dla niepełnosprawnych w domu. Wygoda czy izolacja?

Uczeń pisze wirtualną klasówkę          Rzeczpospolita  2011-01-25

Oświata: resort edukacji przygotowuje przepisy, które pozwolą szkołom uczyć przez Internet

Pod śródtytułem :Specjalne potrzeby edukacyjne w ww. artykule znalazła się wypowiedź  Wojciecha Książka z sekcji oświatowej NSZZ „Solidarność” :

„To bardzo dobry pomysł. Możliwość prowadzenia e-lekcji przyda się szczególnie przy nauczaniu indywidualnym, zwłaszcza uczniów niepełnosprawnych, którzy mają duże problemy z dotarciem do szkoły”

Powyższa wypowiedź  budzi poważne wątpliwości. Pan Książek nie odróżnia nauczania indywidualnego (czyli dla dzieci chorych-okresowo) od nauczania dzieci niepełnosprawnych (trwale) ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Te drugie wymagają:

- nauczyciela jako przewodnika w procesie uczenia, o możliwie najwyższych kwalifikacjach ze względu na ich SPECJALNE  POTRZEBY  EDUKACYJNE oraz innych specjalistów i terapeutów w szkole,

-nauki w grupie rówieśniczej, która  ma dla nich walor rehabilitacji społecznej, motywuje do wysiłku i przygotowuje do aktywnego życia w społeczeństwie,

-obecności dziecka niepełnosprawnego w szkole w systemie codziennych lekcji, która  umożliwia pracę rodzicom/opiekunom.

Proponowana zmiana może stworzyć dla samorządów pokusę, aby nie ponosić ustawowych kosztów dowozu dzieci niepełnosprawnych do szkoły ani nie organizować ich edukacji na terenie szkoły, tylko im zapewnić kształcenie na odległość poprzez e-learning.

Niska świadomość samorządów dotycząca zrozumienia prawa osób niepełnosprawnych, w tym dzieci  do uczestnictwa w głównym nurcie życia społecznego nakazuje niezwykłą ostrożność przy proponowaniu tego rodzaju rozwiązań.

Niepelnosprawny opiekun bez świadczenia

Nowelizacja ustawy o świadczeniach rodzinnych skierowana aktualnie pod obrady rządu zawiera propozycję zmiany zasady przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego: osoba ubiegająca się o świadczenie pielęgnacyjne, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, nie otrzyma go, jeśli posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Jednym słowem jeśli opiekun sam wymaga opieki, to nie może jej zapewniać niepełnosprawnemu członkowi rodziny-tak wskażą nowe przepisy.

A co ze starymi, umęczonymi, rodzicami dorosłych już głęboko niepełnosprawnych dzieci, którzy do śmierci (własnej lub dziecka) są jedynymi ich opiekunami i mimo swojej własnej niepełnosprawności, muszą się nimi zajmować?

Czy im nie powinna należeć  się pomoc - choćby przez  świadczenie pielęgnacyjne?

Te i inne zagadnienia dotyczące sprawy świadczeń pielęgnacyjnych porusza Gazeta Prawna 19.01.2011

Co z rentą socjalną?

Joanna Staręga-Piasek, dyrektor Instytutu Rozwoju Służb Społecznych, w przeszłości Pełnomocnik ds Osób Niepełnosprawnych (w okresie uchwalania Karty Praw Osób Niepełnosprawnych) uważa, że renta socjalna powinna być przyznawana wyłącznie osobom niemogącym pracować, gdyż jest ona świadczeniem ZABEZPIECZENIOWYM, a nie UBEZPIECZENIOWYM.

W Gazecie Prawnej z dnia 18.01.2011 (Renciści socjalni powinni więcej pracować) stwierdza:" Renta socjalna jest dla osób, które nie mogą funkcjonować bez pomocy najbliższej rodziny. Jeśli więc osoby niepełnosprawne nie mogą pracować, to trzeba podnieść wysokość renty nawet kosztem ograniczenia liczby wypłat."

Mateusz Niewiara , autor petycji do Premiera przeciw limitom i dyskryminacji rencistów socjalnych uważa inaczej. Według niego niskie limity przyczyniają się do mniejszej aktywności osób niepełnosprawnych na rynku pracy.

O potrzebie kolejnej zmiany ustawy o pomocy społecznej

Stowarzyszenie na Rzecz

Osób Niepełnosprawnych

„Wspólny Dom” w Sosnowcu

Ul. Grota- Roweckiego 2

41-200 SOSNOWIEC

APEL

Do Stowarzyszeń

działających na rzecz

dorosłych osób niepełnosprawnych umysłowo

i innych

Szanowni Państwo,

Najwyższa już pora zająć się przyszłością naszych dorosłych dzieci, zapewnić im warunki dla godnego życia w przyszłości, poza domem rodzinnym, gdy nam rodzicom zabraknie już sił, aby nadal opiekować się nimi lub gdy śmierć rodziców wyznaczy  niemożność dalszej opieki.

Aktualnie wg ustawy o pomocy społecznej stałym miejscem pobytu dla osób dorosłych niepełnosprawnych umysłowo są tylko Domy Pomocy Społecznej, (które mogą być również prowadzone przez stowarzyszenia - art.69 ustawy o pomocy społecznej), co jest przedsięwzięciem przekraczającym możliwości przeciętnego stowarzyszenia.

W porozumieniu z posłem na Sejm Markiem Plurą (członkiem podkomisji nadzwyczajnej do rozpatrzenia komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej) postanowiliśmy wspomóc jego działania na rzecz zmiany w ustawie o pomocy społecznej dotyczącej Rodzinnych Domów Pomocy.

W aktualnym brzmieniu ustawy Rodzinny Dom Pomocy przeznaczony jest dla osób starszych, które ze względu na problemy w funkcjonowaniu związane z wiekiem, nie mogą samodzielnie żyć w swoim miejscu zamieszkania. Taki Dom może prowadzić osoba fizyczna (w swoim własnym domu), która zawiera stosowną umowę z Ośrodkiem Pomocy Społecznej.

Poseł Marek Plura przygotowuje poprawkę w tej sprawie, która będzie zawierać następujące treści:

1.      Rodzinny Dom Pomocy przeznaczony będzie również dla dorosłych osób niepełnosprawnych umysłowo bez względu na wiek

2.      Rodzinny Dom Pomocy prowadzony będzie mógł być przez Organizację Pożytku Publicznego w obiekcie należącym do miasta/gminy (ale też np. w większym mieszkaniu, którego właścicielem byłaby osoba niepełnosprawna itp.)

Zmiana w ustawie, która zawierać będzie powyższe treści otworzy możliwości organizowania małych placówek stałego pobytu dla osób dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną przez stowarzyszenia w całej Polsce.

Dla wprowadzenia tej zmiany niezwykle ważne jest poparcie „oddolne”.

Ważne jest, aby takie pismo zostało przesłane za pośrednictwem Tradycyjnej POCZTY – jak najszybciej.

Liczymy na Państwa udział w zaproponowanej akcji.

Podajemy kontakt do członków Zarządu naszego Stowarzyszenia:

Prezes - dr Jadwiga Kamińska-Reyman  (kamin_ja@onet.pl)

Sekretarz - dr Zenona Kusa (z.kusa@interia.pl)

Warto jednak rozszerzyć Beneficjentów zapisu o rodzinnym domu  nie tylko o upośledzonych umysłowo ale również o np. zaburzenia neurologiczne, psychiczne i inne  uniemożliwiające samodzielną egzystencję

Jaki będzie 2011 rok?

Mija rok 2010.

Był ciężki dla Polski i dla Polaków. Był też znacznie gorszy dla organizacji pozarządowych działających na rzecz osób niepełnosprawnych niż lata poprzednie. Z  PFRON popłynęło do nich mniej środków, 10% trzeba było jeszcze "dobrowolnie oddać". Ale więcej pieniędzy dostali pracodawcy zatrudniający osoby
z orzeczeniami o stopniu niepełnosprawności, w przeważającej liczbie z lekkim.

Był to rok kolejnej nowelizacji ustawy o rehabilitacji...Kilku aktywnych przedstawicieli organizacji pozarządowych walczyło na posiedzeniach komisji polityki społecznej, na podkomisji o ratowanie środków dla organizacji pozarządowych, samorządów, na programy w budżecie PFRON na rok 2011. Nowelizacja już podpisana przez Prezydenta - niesie jakąś nadzieję.

Ale rok 2011 zapowiada wiele zagrożeń, o których piszemy w naszej Kampanii. 

Narodowy Fundusz Zdrowia przy kontraktowaniu świadczeń zdrowotnych najbardziej punktuje niską cenę świadczeń. W ocenie ofert za niektóre rodzaje świadczeń np.zajęcia logopedyczne w ogóle nie można dostać dodatkowych punktów za wysoką jakość, doświadczenie, kompleksowość - w zarządzeniu Prezesa NFZ po prostu tego nie przewidziano (czyżby konsultanci krajowi nie wiedzieli?). Liczy sie tylko niska cena.

W województwie lubelskim wygrywają konkursy nowe podmioty (spółki nastawione na zysk) oferujące najniższą cenę usług. Przegrywają placówki, które dały cenę o 10% wyższą od tej "dumpingowej" .

Jaki będą te usługi dla np. niepełnosprawnych dzieci? Strach pomyśleć.

Stanowisko organizacji zrzeszonych w PFON w sprawie Komunikatu KE

Stanowisko  organizacji zrzeszonych  w Polskim Forum Osób Niepełnosprawnych w sprawie Komunikatu Komisji Europejskiej „Europejska strategia w sprawie niepełnosprawności 2010 – 2020: odnowione zobowiązanie do budowania Europy bez barier” przedstawione w piśmie z dnia 8 - 12 - 2010 r. do Pana Ministra Jarosława Dudy 

                 Niezwykle nas cieszy wskazanie w Strategii, jako kluczowego dokumentu dotyczącego niepełnosprawności, Konwencji ONZ o Prawach Osób Niepełnosprawnych, która zgodnie z Wprowadzeniem do Strategii, wkrótce obowiązywać ma w całej Unii Europejskiej, stanowiąc część jej porządku prawnego. Martwi nas natomiast fakt, że wśród 16 państw UE, które już ratyfikowały Konwencję, niestety nie ma naszego kraju. Mamy nadzieję, że bezpośrednim skutkiem wystosowania Komunikatu przez Komisję Europejską będzie podjęcie przez polski rząd intensywnych, szeroko zakrojonych prac, mających na celu jak najszybsze nie tylko ratyfikowanie, ale i wdrożenie rozwiązań na rzecz realizacji celów obu dokumentów – tj. Strategii oraz Konwencji; tym bardziej, że jako jeden z celów stworzenia Strategii wskazano wyznaczenie mechanizmów potrzebnych do wdrożenia Konwencji ONZ na poziomie Unii Europejskiej. Droga zarówno do ratyfikacji, jak i wdrażania Konwencji, nie będzie się zawężać wyłącznie do kwestii ograniczeń finansowych.

                W naszej opinii, dla faktycznego wdrożenia Strategii i Konwencji we wskazanych przez nie obszarach, tzn. DOSTĘPNOŚCI, UCZESTNICTWA, RÓWNOŚCI, ZATRUDNIENIA, KSZTAŁCENIA I SZKOLENIA, OCHRONY SOCJALNEJ, ZDROWIA oraz DZIAŁAŃ ZEWNĘTRZNYCH, konieczne jest wypracowanie na poziomie krajowym szczegółowych strategii dotyczących każdego z obszarów, z uwzględnieniem występującego w każdym z tych obszarów zróżnicowania potrzeb osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Zwracamy uwagę na fakt, że gwarancją ich efektywności i zgodności z faktycznymi potrzebami osób niepełnosprawnych jest sprawcze uczestnictwo tychże osób oraz ich zrzeszeń i organizacji w procesie planowania, a następnie wdrażania i monitorowania odpowiednich rozwiązań. Dysponują bowiem one wiedzą praktyczną o charakterze eksperckim, dotyczącą zarówno oceny z punktu widzenia użytkownika istniejącego systemu wspierania osób niepełnosprawnych, jak i realnych potrzeb i najbardziej pożądanych i efektywnych sposobów ich zaspokajania. Uczestnictwo w życiu politycznym jest zresztą wskazane jako jeden z obszarów Strategii, stąd włączenie strony obywatelskiej, niepełnosprawnych obywateli RP, w prowadzone prace wdrożeniowe, jest jednym z warunków jej faktycznej realizacji.

                Rzeczywiste wdrożenie Strategii, z zapewnieniem uczestnictwa strony obywatelskiej, pozwoli na znaczący postęp we wszystkich wskazanych w niej obszarach, w których realizacja praw obywatelskich niepełnosprawnych obywateli RP pozostawia jeszcze sporo do życzenia. Dotyczy to m.in.: głębokiej reformy orzecznictwa o niepełnosprawności w kierunku oceny funkcjonowania osoby niepełnosprawnej, stworzenia systemu wsparcia indywidualnego w autonomicznym życiu w integracji, systemu wsparcia dla rodzin osób z niepełnosprawnościami, w tym zarówno wczesnej pomocy dziecku niepełnosprawnemu oraz jego rodzinie, jak i wsparcia dla rodzin niesamodzielnych niepełnosprawnych dorosłych, zmiany systemu edukacji i szkolnictwa wyższego na rzeczywiście włączający, ale z gwarancją indywidualnego wsparcia, szerokiego dostępu do zatrudnienia wspomaganego czy mieszkalnictwa chronionego, wspierania potrzeb zatrudnionych i poszukujących zatrudnienia osób niepełnosprawnych w miejsce ryczałtowego wspierania zatrudniających je przedsiębiorców, uznania prawa osób głuchych do używania języka migowego i uznania istnienia osób głuchoniewidomych, faktycznej realizacji prawa wyborczego przez osoby niepełnosprawne, poprawy jakości systemu codziennego wspierania tych osób oraz ich indywidualnego rozwoju.

                Z całą mocą, w imieniu swoim i osób niepełnosprawnych, które mamy zaszczyt reprezentować, potwierdzając ogromne znaczenie omawianego dokumentu, zwracamy uwagę, że dla jego faktycznego wdrożenia bezwzględnie potrzebna jest rzeczywista, partnerska współpraca sektora publicznego ze stroną obywatelską. Bez niej najlepiej napisany dokument nie wywoła pożądanych, z naszego punktu widzenia koniecznych, zmian. Mamy zatem nadzieję, że zaproszenie do wyrażenia opinii w sprawie Strategii jest zaproszeniem nas, strony obywatelskiej, do takiej współpracy.

Z wyrazami szacunku

ORGANIZACJE  ZRZESZONE

w Polskim Forum Osób Niepełnosprawnych

DW:

Sz. P. Prof. Irena Lipowicz, Rzecznik Praw Obywatelskich

Sz. P. Ewa Synowiec, Dyrektor Przedstawicielstwa KE w Polsce

Sz. P. Laszlo Andor, Europejski Komisarz ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Wyrównywania Szans